از سال 2015، کانادا ازدواج های مجازی را برای حمایت از کلاس خانواده به رسمیت نمی شناسد. اداره مهاجرت، پناهندگی و شهروندی کانادا (IRCC) بیان می کند که “اگر یکی از طرفین یا هر دو به طور فیزیکی در مراسم حضور نداشته باشند، ازدواج را به رسمیت نمی شناسیم.” برای حضور فیزیکی در مراسم عقد، هر دو طرف باید شخصاً در مراسم عقد شرکت کنند.

تنها در صورتی که در نیروهای مسلح کانادا باشید، ممکن است از این قانون مستثنی شوید. ازدواج شما ممکن است به رسمیت شناخته شود اگر:

♦  به دلیل محدودیت های مسافرتی مربوط به خدمات خود نمی توانستید برای ازدواج خود حضور فیزیکی داشته باشید.
♦  این ازدواج در خارج از کانادا انجام شد و در کشوری ثبت شد که ازدواج با وکالت قانونی است.

ازدواج وکالتی به ازدواجی گفته می‌شود که در آن یک یا هر دو شرکت کننده حضور فیزیکی نداشته باشند و توسط شخص دیگری در مراسم عقد وکالت باشند. دولت کانادا تصمیم گرفت آسیب پذیری زنان در زمینه مهاجرت و ازدواج اجباری را در تصمیم آنها برای به رسمیت نشناختن ازدواج های وکالتی در اولویت قرار دهد.

اگر به صورت مجازی ازدواج کرده اید و می توانید ثابت کنید که رابطه شما واقعی است.

برای واجد شرایط بودن برای حمایت از همسر یا شریک زندگی تحت رده درخواست Outland، اسپانسر و شخص مورد حمایت باید در یکی از انواع روابط زیر باشند:

♦  همسرانی که به طور قانونی ازدواج کرده اند و ازدواج شما بر اساس قانون حوزه قضایی که در آن ثبت شده و طبق قوانین کانادا معتبر است.
♦  قانون عرفی، جایی که شما حداقل 12 ماه متوالی با شریک زندگی خود در یک رابطه زناشویی زندگی مشترک داشته اید.
♦  شراکت زناشویی، که در آن شما حداقل 12 ماه در یک رابطه مستمر و متعهد بوده اید، اما به دلیل عوامل مهم خارج از کنترل شما، مانند موانع مهاجرت یا وضعیت تاهل، نمی توانید با هم زندگی کنید.

علاوه بر این، اسپانسر و شخص مورد حمایت باید شرایط زیر را داشته باشند:

♦  اسپانسر باید شهروند یا مقیم دائم کانادا باشد.
♦  اسپانسر و شخص مورد حمایت باید حداقل 18 سال سن داشته باشند.
♦  اسپانسر نباید در پنج سال قبل از درخواست در کانادا حمایت مالی کرده باشد.
♦  حامی یا شخص مورد حمایت نباید در زندان باشد، متهم به یک جرم جدی یا ورشکستگی باشد.